Η Χειροκίνητη Πρέσα - Σημαντικό Εργαλείο στους Προσκυνητές Ροδόπης την δεκαετία του 60 !!!!!!

Σήμερα το proskinitesgr  επιχειρεί να σας γυρίσει  πίσω  περίπου 50  ολόκληρα χρόνια  και να σας θυμίσει (εννοώ τους μεγάλους σε ηλικία ) κάτι ξεχωριστό . Την Χειροκίνητη Πρέσα που έδεναν χόρτα οι Χατζηλαριώτες . Περνώντας  μπροστά από τον  όμορφο κήπο του Νίκου  Πρεπάκη  - Διαμαντούλας ( Ντουσινάκη κατά τους παλαιότερους) , μπήκα στον πειρασμό να φωτογραφίσω την Πρέσα τους , που με πολύ μεράκι , την περιποιήθηκε και σήμερα την καμαρώνει. Ίσως να είναι και η " Μοναδική Πρέσα " πλέον στο χωριό μας , αφού δεν έχω δει σε άλλη αυλή, έστω και εγκαταλελειμμένη. Φαίνεται πως έπεσαν θύματα των πλανόδιων παλιατζήδων .Οι  χειροκίνητες πρέσες λειτούργησαν για περίπου 15 -20 χρόνια με μικρές παραλλαγές στην μορφή τους . Ήταν πολύ σημαντικό εργαλείο , αφού όλοι οι Χατζηλαριώτες είχαν  πολλά ζώα , είτε στο σπίτι τους , είτε σε κοπάδια . Μ αυτές οι χωριανοί μας έδεναν τα χόρτα τους. Σάλμα ή Κλασίνα , Βίκο , Πισό , Καλαμποκόφυλα , Γιντζέ ( Τριφύλλι)  και άλλα.  Χρειαζόταν αρκετή μυική  δύναμη για να συμπιεστεί το χόρτο από τον  μακρύ βραχίονα.Το χόρτο τοποθετούνταν  με την αγκαλιά τους ή τον αχυροφάη ή το δικρυάνι  στην τρύπα που είχε από πάνω , και συχνά πηδούσαν με δύναμη πάνω της και 2 και 3 άτομα. Από τα πλάγια με το χέρι τοποθετούνταν τα σύρματα ( συνήθως σκουριασμένα )  , που έδεναν το χόρτο. Στην άκρη της , έβγαινε η πολυπόθητη  δεμένη "Μπάλα " που θα πήγαινε για φύλαξη στην Αχυρώνα .Το βάρος της  ήταν ανάλογα με το χόρτο και το πόσο πράσινο ήταν . Από 25 μέχρι και 60 κιλά .Το τέλος αυτών  των μηχανημάτων ήρθε κάπου στο 1968-69 , όταν  πρωτοεμφανίστηκαν οι Συρόμενες Πρέσες . Αυτές τις έσερναν  τα Τρακτέρ και δούλευαν υδραυλικά.