Το Χατζηλαριώτικο Τσάι , από το "Μπαλκάνι" που μεγάλωσε σχεδόν 5 γενιές !!

Ποιος στο χωριό μας δεν γνωρίζει για το εκπληκτικό αυτό φυτο- βότανο , που οι πρώτοι πρόσφυγες , το ανακάλυψαν στην θέση"Μπαλκάνι" , και το ενέταξαν στην διατροφή τους. Πρόκειται για μια από τις πολλές ποικιλίες χαμηλού  και λεπτό-φυλλου θυμαριού , που φύεται κυριολεκτικά μέσα στις πέτρες , μόνον σε συγκεκριμένο σημειο του χωριού. Οι προγονοί μας το ονόμασαν "Τσάι" ή "Τσιάι" και από το 1930 και μετά βρίσκεται σε κάθε Χατζηλαριώτικο σπίτι κρεμασμένο σε μικρά καθαρισμένα "ματσάκια". Το πρωί οι Χατζηλαριώτισες νοικοκυρές θα ρίξουν μέσα στο μπρίκι ( τζιτζβέ) ή σε μικρό κατσαρολάκι , η σε άλλο δοχείο (αγγειό) , λίγα κλαδάκια με φύλλα και θα το βράσουν. Αυτό θα πάρει ένα βαθύ σκούρο χρώμα και θα μοσχοβολήσει η κουζίνα. Προσφέρεται κυρίως Άνοιξη -Φθινόπωρο και Χειμώνα , συνοδεία με ελιές , τυρί , και βούτυρο στο ψωμί. Ήταν το απόλυτο πρωινό ρόφημα  κάθε Τετάρτη και Παρασκευή  αλλά και στις περιόδους νηστείας σε κάθε Χατζηλαριώτικο σπίτι . Μεγάλωσαν περίπου 5 γενιές μ αυτό , και σαφώς δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε  αφού ανήκει στην Χατζηλαριώτικη διατροφή εδώ και 90 χρόνια. Σύμφωνα με πολλούς συγχωριανούς μας εκτός από πρωινό ρόφημα , είναι και  καταπραϋντικό του λαιμού , συνιστάται για κρυώματα , αλλά και ένα πολύ καλό διουρητικό για τους μεγάλους σε ηλικία. Με αφορμή την συλλογή Τσαγιού , πρίν λίγες μέρες , από τον υπογράφοντα , θεώρησα σωστό να κάνω μια αναφορά σ αυτό . Στην υγειά μας !!!!!!